Polega ono głównie na przepłukiwaniach pęcherza oraz na wkraplaniu do niego płynów bakteriobójczych.
Jeśli mocz oddziaływa alkalicznie, zaleca się przepłukiwanie pęcherza ciepłym roztworem kwasu bornego, jeśli oddziaływa kwaśno, stosuje się raczej ciepły rozczyn boraksu (łyżeczkę na pół litra wody). Przepłukiwanie robi się zwykle dwa razy dziennie, przy czym użyty roztwór można użyć drugi i trzeci raz na jednym posiedzeniu.
W przypadkach długotrwałego zapalenia pęcherza pojemność jego jest jednak bardzo mała. Celem uniknięcia parcia na mocz wstrzykuje się na kilka minut przed przepłukaniem 1% rozczyn kokainy.
Z innych środków stosowanych w przepłukiwaniach pęcherza moczowego należy wymienić przede wszystkim azotan srebra w rozrzynie o.t-T,O0/OD (pro mille). Jeśli zmiany zapalne umiejscowione są głównie na dnie pęcherza lub jeśli pojemność pęcherza jest niewielka, dobre wyniki daje wkraplanie (inslillatio) do niego kilku ml 0,25-3% rozczynu azotanu srebra lub też kilkunastu ml rozczynów słabszych. Można również łączyć miejscowe leczenie przepłukiwaniami z wkraplaniem do pęcherza środków bakteriobójczych, zwłaszcza jeśli chodzi o stopniowe rozciągnięcie ściany pęcherza moczowego.
Kiedy chodzi o zapewnienie pęcherzowi spokoju (w razie ciężkich zmian anatomicznych) lub kiedy zapalenie pęcherza łączy się z zaleganiem moczu, konieczne jest założenie na pewien czas na stałe cewnika Pezzera (ryc. 140). Drożność cewnika należy kontrolować 1-2 razy dziennie przez przepłukiwanie go.
Leave a reply