Redukcja progesteronu przy C-5 i C-3 daje związki, z kórych najbardziej znany jest pregnandiol (5f5-pregnan-3,20-diol). Ten związek jest głównym metabolitem progesteronu. Jest on wydalany z moczem w postaci glukuronianu pregnandiolu. Ilość wydalanego pregnandiolu odpowiada 15-20% wydzielanego progesteronu. Stężenie pregnandiolu w moczu nie zależy więc jedynie od wydzielania progesteronu, ale także od czynności wątroby i nerek. Oznaczanie pregnandiolu w moczu nie może być obecnie uważane za wskaźnik zdolności wydzielniczej ciałka żółtego.
– 17-Hydroksyprogesteron podlega podobnemu metabolizmowi jak progesteron, Jego głównym metabolitem jest pregnantriol. Poza wyżej opisanym metabolizmem pregnenolonu do androgenów i dalej – estrogenów, dalszy produkt metabolizmu pregnenolonu – progesteron jest ważnym pośrednikiem w biosyntezie innych steroidów, m. in. glikokortykosteroidów i mineralokortykosteroidów. Ottosson i wsp. [26] przeprowadzili badania przekształcania podanego doustnie progesteronu do dezoksykortykosteronu. Podawanie kobietom w menopauzie 200- 300 mg progesteronu podnosi jego stężenie w osoczu ponad 10-krotnie. Nie ma to jednak wpływu na stężenie kortyzolu i androgenów. Stwierdza się natomiast szybkie obwodowe przekształcanie progesteronu do dezoksykortykosteronu, silnie działającego mineralokortykosteroidu. U badanych kobiet stwierdzono niektóre objawy związane z działaniem dezoksykortykosteronu, m.in. zatrzymanie wody, ale nie stwierdzono nadciśnienia. Dzięki antagonistycznemu działaniu progesteronu wobec dezoksykortykosteronu, objawy działania tego ostatniego nie były zbytnio nasilone. Badania wykazały wyraźnie, że progesteron jest znaczącym prekursorem dezoksykortykosteronu i że między tymi dwoma steroidami istnieje silna zależność.
Leave a reply