IZOPRENALINA

Chlorowodorek izoprenaliny (Izoproterenol, Isuprel) jest syntetyczną aminą katecholową, pobudzającą wybiórczo receptory p-adrenergiczne w mięśniu sercowym, naczyniach obwodowych i oskrzelach. Pomimo najsilniejszego spośród wszystkich amin katecholowych działania inotropo- wego, jego zastosowanie we wstrząsie kardiogennym jest ograniczone, ze względu na nadmierne przyspieszanie czynności serca oraz zwiększanie zapotrzebowania na tlen, prowadzącego do niebezpiecznych tachy- arytmii komorowych. Izoprenalina pozbawiona działania obkurczające- go naczynia obwodowe powoduje ponadto obniżenie ciśnienia rozkurczowego w aorcie, upośledzając przepływ wieńcowy. Użycie izoprenaliny we wstrząsie zawałowym jest uzasadnione tylko przejściowo u chorych z niepokojącą bradykardią, do czasu zastosowania sztucznej stymulacji. Zwiększeniu kurczliwości i objętości wyrzutowej w czasie jej stosowania towarzyszy redukcja oporu obwodowego i oporu naczyń płucnych o ok. 30%. Wykorzystując te właściwości, izoprenalinę można stosować w zwalczaniu wstrząsu wikłającego zator tętnicy płucnej,

Izoprenalinę podaje się we wlewie dożylnym, w stężeniu 1-5 mg w 500 ml 5°/o roztworu glukozy lub w 0,9% roztworze NaCl z szybkością pozwalającą utrzymać ciśnienie skurczowe w granicach 10,6-12 kPa (80-90 mm Hg), a czynność komór w granicach 60-80/min, Brak efektu przy dawce 1 gg/min powinien skłonić do zmiany leczenia, a nie do przyspieszenia szybkości wlewu.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>