Patogeneza hiperkaliemii

Hiperkaliemia może być także wynikiem przemieszczenia potasu śród- komórkowego do przestrzeni pozakomórkowej pod wpływem takich leków, jak suksametonium (Succynylcholine), chlorowodorek argininy, leki blokujące zakończenie p-adrenergiczne, glikozydy nasercowe (stosowane w dużych dawkach) oraz chlorek amonowy.

Patogeneza. Hiperkaliemia wywiera depresyjny wpływ na potencjał błon komórkowych głównie mięśni szkieletowych, mięśnia sercowego oraz komórek ośrodkowego układu nerwowego.

Obraz kliniczny. Charakteryzuje się zwolnieniem czynności serca, pojawieniem się skurczów dodatkowych oraz, przy znacznej hiperkaliemii, całkowitym zatrzymaniem czynności serca. Badaniem ekg stwierdza się skrócenie odcinka ST, wysokie i spiczaste T, poszerzenie zespołu QRS oraz zanik załamka P.

Z objawów ze strony ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego należy wymienić parestezje, odczuwanie metalicznego smaku w ustach, apatię, stany splątania, a czasami porażenia wiotkie mięśni szkieletowych, głównie kończyn.

Hiperkaliemii towarzyszy najczęściej kwasica metaboliczna. Rozpoznanie. Jest na ogół trudne, z wyjątkiem przypadków, w których jest ona wywołana ostrą niewydolnością nerek. Przyczyną tego jest łagodny na ogół przebieg kliniczny oraz rzadkość występowania tego powikłania.

Leczenie [8, 12]. Odstawienie leków blokujących nerkowe wydalanie potasu jest na ogół wystarczające do wyrównania istniejącej hiperkaliemii. W przypadkach polekowej niewydolności kory nadnerczy zachodzi potrzeba stosowania przez pewien czas substytucji gliko- i raineralo- kortykosteroidowej. Leczenie hiperkaliemii u chorych z ostrą niewydolnością nerek polega na: a) ograniczaniu podaży potasu w diecie, b) stosowaniu żywicy jonowymiennej (Resonium A – 30 g/24 h), c) próbie uruchomienia diurezy dużymi dawkami furosemidu (200-1000 mg dożylnie) oraz d) zwalczaniu czynnościowych skutków hiperkaliemii przez dożylne podawanie 10 ml 10% roztworu chlorku wapniowego, 20 ml 8,4% roztworu wodorowęglanu sodowego, 10-20 ml 10% roztworu chlorku sodowego raz 100-200 ml 40% roztworu glukozy (na każde 3 g podanej glukozy należy podać 1 jednostkę insuliny krystalicznej).

Przy hiperkaliemii większej od 6,5 mmol/1 chorego należy poddać dializie pozaustrojowej lub otrzewnowej.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>