Wszystkie wymienione pod a, b, c przepukliny pochwowe, które mają worek otrzewnowy, należą do rzadkości. Czynnikiem usposabiającym do ich powstania są przebyte urazy porodowe. Nie jest to jednak regułą. Przepukliny pochwowe powstają stopniowo, znane są jednak również przypadki nagłego ich wystąpienia.
Ze względu na rzadkość tego rodzaju przepuklin rozpoznaje się je tylko w około 60% przypadków. Błędy rozpoznawcze są niekiedy powodem ciężkich powikłań, a więc np. nacięcia lub wycięcia przepukliny, ale mogą one również występować i niezależnie od błędów rozpoznawczych (pęknięcie przepukliny i wypadnięcie jelit, powstanie ropniaka w miednicy małej po porodzie, uwięź- nięcie przepukliny). Najczęstszym powikłaniem tego schorzenia jest jednak poród.
Przepuklina pochwowa jest cierpieniem nabytym, pozostającym w związku z urazem porodowym. W powstawaniu jej mogą jednak odgrywać pewną rolę także i inne przyczyny, np. puchlina brzuszna, wielkie guzy miednicy małej i jamy brzusznej, ale przede wszystkim słabo rozwinięte mięśnie i powięzie dna miednicy. Czynnikiem, który może usposabiać do wytworzenia się przepukliny pochwowej, jest według niektórych badaczy także zbyt głęboka zatoka Douglasa.
Objawy towarzyszące przepuklinie pochwowej są zwykle takie same, jak w przypadkach pochwowego uchyłku prostnicy, nie odznaczają się zatem właściwie żadnym charakterystycznym szczegółem. Kobiety cierpiące na to schorzenie, które są prawie zawsze wieloródkami, skarżą się niekiedy na uczucie ciężkości w dole brzucha, a jeżeli przepuklina jest większych rozmiarów – na utrudnienie chodu z powodu bólów w worku przepuklinowym. Kaszel, długie stanie i wysiłek fizyczny wpływają na zwiększenie się tych objawów. Cofają się one natomiast, kiedy chora przechyla się do przodu.
Leave a reply