Mimo pozornych podobieństw mechanizm utrzymywania haremu różni się bardzo u poszczególnych gatunków. U pawianów płaszczowych jedynym osobnikiem utrzymującym spoistość haremu jest jego lider uniemożliwiający samicom odejście na zewnątrz, podczas gdy u dżelad znaczącą rolę w utrzymywaniu spoistości haremu odgrywa najstarsza samica. Różna jest też droga powstawania haremu: u pawianów płaszczowych harem formuje się na podłożu popędu macierzyńskiego i et-epi- meletycznego, u dżelad natomiast tworzenie się haremu przechodzi przez proces formowania się par. Odbywa się to w ten sposób (Kummer, 1971 – cyt. Hinde, 1974), że przy pierwszym kontakcie samca z samicą, samica zbliża się do samca i próbuje zainicjować kopulację. Jeżeli zostaje pokryta przez samca – zaczyna go iskać, po czym oba osobniki pozostają razem. Przyjmowanie następnych samic do haremu odbywa się w drodze podobnej procedury tworzenia pary tym razem w roli samca występuje jednak pierwsza samica. Z podobnym zjawiskiem spotykamy się u dżelad, także w sytuacji konfliktu między samcami, gdy samiec pokonany zostaje pokryty przez dominanta, po czym następuje iskanie. W przypadku samic krycie nowej samicy przez pierwszą samicę przyjętą do haremu jest przejawem dominacji.
Ostatnią fo...
Read More