Category Radzimy

Mimo pozornych podobieństw mechanizm utrzymywania haremu różni się bardzo u poszczególnych gatunków. U pawianów płaszczowych jedynym osobnikiem utrzymującym spoistość haremu jest jego lider uniemożliwiający samicom odejście na zewnątrz, podczas gdy u dżelad znaczącą rolę w utrzymywaniu spoistości haremu odgrywa najstarsza samica. Różna jest też droga powstawania haremu: u pawianów płaszczowych harem formuje się na podłożu popędu macierzyńskiego i et-epi- meletycznego, u dżelad natomiast tworzenie się haremu przechodzi przez proces formowania się par. Odbywa się to w ten sposób (Kummer, 1971 – cyt. Hinde, 1974), że przy pierwszym kontakcie samca z samicą, samica zbliża się do samca i próbuje zainicjować kopulację. Jeżeli zostaje pokryta przez samca – zaczyna go iskać, po czym oba osobniki pozostają razem. Przyjmowanie następnych samic do haremu odbywa się w drodze podobnej procedury tworzenia pary tym razem w roli samca występuje jednak pierwsza samica. Z podobnym zjawiskiem spotykamy się u dżelad, także w sytuacji konfliktu między samcami, gdy samiec pokonany zostaje pokryty przez dominanta, po czym następuje iskanie. W przypadku samic krycie nowej samicy przez pierwszą samicę przyjętą do haremu jest przejawem dominacji.

Ostatnią fo...

Z uwagi na to, że seksuologię interesują mechanizmy fizjologiczne zapłodnienia, ale przede wszystkim te, które pozostają w bezpośrednich związkach z seksualnością i czynnościami seksualnymi, dalsze rozważania będą już bardzo skrótowe, gdyż pozostałe mechanizmy zapłodnienia w znacznie mniejszym stopniu uzależnione są od cyklu reakcji seksualnych występującego pod wpływem stymulacji seksualnej. Wpływ ten zaznacza się dość wyraźnie u niektórych zwierząt, jednak nie rozporządzamy dostateczną wiedzą, aby go oceniać u człowieka. U królików (kotów i innych ssaków) jajeczkowanie następuje na drodze odruchowej i uzależnione jest od kopulacji. Kopulacja, na drodze pobudzania mechanicznego części pochwowej szyjki macicy, wywołuje w ciągu 9-11 godzin jajeczkowanie na drodze odruchowej. Ten sam efekt można osiągnąć przez pobudzanie środkowych jąder podwzgórza. Jajeczkowanie po kopulacji przebiega na drodze odruchowej (m. in. na poziomie podwzgórza, układu limbicznego i tworu siatkowatego), odruch ten może być wywołany różnymi bodźcami, także pobudzeniem psychoseksualnym samicy królika. Możliwości wystąpienia u kobiety jajeczkowania będącego bezpośrednim następstwem silnego napięcia seksualnego lub emocjonalnego (np. zgwałcenie) istnieją, mimo że nie zostały należycie wyjaśnione. Niemniej zapłodnienie możliwe jest w każdym okresie cyklu miesiączkowego. Wpływy emocjonalne mogą także wywoływać efekt odwrotny, to znaczy mogą ujemnie wpływać na jajeczkowanie w sensie okresowego lub trwałego jego blokowania. Blokada okresowa związana jest przede wszystkim z wpływem emocji na podwzgórze blokada trwała może być wynikiem zmian strukturalnych zanikowych powstałych w jajnikach pod wpływem silnych negatywnych napięć emocjonalnych. Pewne znaczenie może też mieć wpływ negatywnych emocji, między innymi związanych z niezadowalającym współżyciem seksualnym, na kurcz- liwość jajowodów. Niektórzy autorzy opisywali „spazm jajowodowy” (Greenhill, 1956) będący następstwem długotrwałych napięć emocjonalnych w ogóle lub silnych napięć seksualnych, którego efektem była niepłodność wskutek niemożności zetknięcia się plemników z jajem.

Obuchowski (1977) pod pojęciem seksualność rozumie „procesy fizjologiczne, techniki, manipulacje powodujące rozkosz”, a więc raczej instrumentalną tylko stronę erotyki. Pod pojęciem erotyki, którą uważa za wytwór wyłącznie ludzki, związany z rozwojem psychiki człowieka, rozumie przeżycia wewnętrzne związane z seksualnością oraz pewne wobec niej oceny i postawy. Zastanawiając się nad rolą rozkoszy seksualnej Obuchowski (1977) podkreśla, że u człowieka nie można jej traktować jako cechy atawistycznej, gdyż oprócz antycypacji rozkoszy sta-: nowiącej podnietę do nawiązania kontaktu między partnerami rozkosz spełnia jeszcze inną ważną funkcję. Powołując się na Simonowa podkreśla, że silne napięcia emocjonalne towarzyszące kontaktom seksualnym stanowią formę kompensacji braku wrodzonych informacji dotyczących sposobu realizacji czynności seksualnych. Narastanie emocji pozytywnych stanowi sygnał orientujący partnerów seksualnych co do kontynuacji oczekiwanych, pożądanych czynności. W związku z dużą różnorodnością preferowanych sposobów osiągania rozkoszy seksualnej przez człowieka ma to duże znaczenie, zwłaszcza przy podejmowaniu kontakt tów seksualnych z nowym partnerem.

Stopniowo – zwłaszcza w razie zastosowania odpowiedniego leczenia – objawy schorzenia łagodnieją, ale często bolesne moczenie utrzymuje się jeszcze przez pewien czas,

Rozpoznanie zapalenia pęcherza opiera się w zasadzie na wyniku cystoskopii. Wykonanie jej w okresie ostrym schorzenia nie jest jednak wskazane, gdyż stanowi ona bezsprzecznie uraz, który może być powodem pogorszenia się stanu chorobowego. Badanie to napotyka zresztą w tym okresie duże trudności z powodu botesności pęcherza i bardzo małej jego pojemności. Zadowalamy się więc przeważnie analizą moczu, badaniem jego osadu i wykazaniem w nim bakterii, co wespół z tak znamiennymi objawami, jak ból-w okolicy pęcherza, częste moczenie oraz zmętnienie moczu (ropa), wystarcza w praktyce do postawienia rozpoznania.

W czasie os...

Kora mózgowa spełnia funkcje kontrolujące i regulacyjne w zakresie reakcji seksualnych. Mechanizm działania kory mózgowej polega na rozpoznawaniu charakteru bodźców zewnętrznych i „przerabianiu” ich na specyficzne podniety oraz „scalaniu” wszelkich odczuć i reakcji seksual- nych. Kora mózgowa pobudza lub hamuje reakcje seksualne, przy czym poszczególne pola kory mózgowej „specjalizują się” w działaniach pobudzających lub hamujących. Nie oznacza to, że w korze mózgowej mieszczą się anatomiczne zlokalizowane ośrodki seksualne zawiadujące różnymi reakcjami, bowiem reakcje te zależą od integralnej czynności całej kory mózgowej. Uszkodzenie pewnych okolic kory mózgowej powoduje wyraźne zmiany w zakresie reaktywności seksualnej, które jednak mogą być tylko przejściowe, jeśli nastąpi przejęcie funkcji przez pozostałe okolice kory. Dzięki zdolnościom kompensacyjnym czasem nawet dość duże uszkodzenia mózgu nie wywołują zaburzeń w reaktywności seksualnej.

Wszystkie wymienione pod a, b, c przepukliny pochwowe, które mają worek otrzewnowy, należą do rzadkości. Czynnikiem usposabiającym do ich powstania są przebyte urazy porodowe. Nie jest to jednak regułą. Przepukliny pochwowe powstają stopniowo, znane są jednak również przypadki nagłego ich wystąpienia.

Ze względu na rzadkość tego rodzaju przepuklin rozpoznaje się je tylko w około 60% przypadków. Błędy rozpoznawcze są niekiedy powodem ciężkich powikłań, a więc np. nacięcia lub wycięcia przepukliny, ale mogą one również występować i niezależnie od błędów rozpoznawczych (pęknięcie przepukliny i wypadnięcie jelit, powstanie ropniaka w miednicy małej po porodzie, uwięź- nięcie przepukliny). Najczęstszym powikłaniem tego schorzenia jest jednak poród...

W plastyce odpowiednikiem tego nastawienia jest naturalizm – znajdujemy go tam, gdzie organy płciowe pokazane są w aspekcie obscenicznym, a stosunek seksualny w sposób wyrazisty i dokładny. Elementy naturalizmu znajdujemy w sztuce wszelkich czasów – w starożytności w malowidłach na wazach greckich, w rzeźbie (np. Satyr i Nimfa, Sylen i Menada), w malarstwie i grafice japońskiej, w sztuce hinduskiej, choć w tej ostatniej sprawa jest bardziej skomplikowana: wchodzą w grę znaczenia symboliczne, podobnie jak w sztuce ludów prymitywnych.

Obsesjonizm...

Oprócz tych badań, które omawiano wyżej, a które prowadzi się metodami właściwymi naukom społecznym, konieczne są badania czysto seksuologiczne nad objawami zaburzeń i zakłóceń psychologicznych i seksuologicznych startu seksualnego młodzieży. Mamy w tej dziedzinie cenne prace nad homoseksualizmem: Bilikiewicza (1966), Gizy, Morasiewicza (1965), Imielińskiego (1966) prace Bilikiewicza (1965), Wisłockiej (1963), Imielińskiego (1963), Jaczewskiego (1970) i innych badaczy nad próbie- mami heteroseksualnych kobiet i mężczyzn, brak jednak ciągle szerszych opracowań statystycznych i analiz socjomedycznych. A to utrudnia takie konstruowanie programu wychowania seksualnego, aby mieć pewność, że daje się wszystkie niezbędne informacje, które mogłyby spełnić funkcję profilaktyczną wobec zaburzeń i trudności seksuologicznych. Badania własne autora (1966), obejmujące 382 mężczyzn i 202 kobiety, szukających u niego porady, wykazały, iż spośród nich 231 mężczyzn odczuwało głównie trudności ze względu na psychoseksualnie uwarunkowane zakłócenia potencji lub anomalie anatomiczno-fijzologiczne, podczas gdy 125 kobiet miało komplikacje uczuciowe i wątpliwości etyczne, które zakłócały pomyślny start seksualny. Jednak i w tym wypadku indywidualność i specjalność autora mogła wywierać wpływ deformujący na charakter problematyki, z jaką ludzie zwracali się do niego po poradę. Znacznie prawdziwszy byłby obraz uzyskany w wyniku analizy statystycznej danych pochodzących z klinik i poradni psychiatrycznych.

Jakkolwiek przysadka mózgowa jest gruczołem dokrewnym, który wytwarza szereg hormonów oraz ciał wpływających na czynności fizjologiczne ustroju człowieka, leczenie jej przetworami nie ma dotąd szerszego zastosowania ze względu na wielkie trudności w odpowiednim dawkowaniu. Większość przetworów podawanych w niedomodze czynnościowej przysadki mózgowej i w zależnych od niej zaburzeniach (np. przysadkowe charłactwo, przysadkowa karłowatość, otłuszczenie pochodzenia przysadkowego itd.) stanowią wyciągi z całego przedniego płata przysadki, chociaż w ostatnich czasach częściej czynione są próby uzyskania dla celów leczniczych poszczególnych hormonów przysadki w stanie możliwie czystym.

Historycznie rzecz biorąc, musimy stwierdzić, iż mimo niedoceniania seksuologii jako nauki w zespole nauk współdziałających z pedagogiką problematyka seksualna od dawna żywo interesowała wszystkich wychowawców. Etnografowie XIX i XX wieku wykazali, że niemal wśród wszystkich ludów prymitywnych w znanych obrzędach inicjacji młodzieży istniały z reguły elementy uświadomienia seksualnego. Tak np. wśród ludów australijskich w czasie ceremonii wtajemniczania chłopców przedstawiano w pantomimicznym tańcu zachowania seksualne potępiane i pochwalane tak więc „specjalny taniec ukazuje akty sodomskie, a ojcowie chrzestni lub starzy mężczyźni dodają do tego objaśnienia: «gdy wrócisz do obozu i będziesz to robił, zostaniesz zabity»” (Alt, 1960). U ludów afrykańskich w trakcie takiej inicjacji uczono plemiennego prawa małżeńskiego, zwłaszcza sztuki dobierania kandydatki na żonę z dozwolonej klasy społecznej, karząc przy tym cieleśnie młodych chłopców za wszystkie dokonywane w celach szkoleniowych błędne dobory. We wschodniej Afryce wyjaśniano dzieciom bez ogródek. wszystko, co dotyczy stosunków płciowych. Musiały one nauczyć się wszystkiego, co odnosi się do ich późniejszego pożycia małżeńskiego.

Schorzenie to należy do bardzo rzadkich i ma przebieg przewlekły. Jakkolwiek promienica wywołuje typowe zmiany zapalne, wytwarzane przez nią endotoksyny wpływają na rozwijający się proces chorobowy w ten sposób, żc w obrębie nacieków dochodzi podobnie jak w kile i gruźlicy do charakterystycznego ugrupowania komórek (komórki olbrzymie, komórki nabłonkowate).

Zarówno w tkankach, jak i w hodowli sztucznej – tlenowej lub beztlenowej – promienica tworzy szare, żółtawe lub czerwonawe ziarna wielkości prosa, ułożone promienisto na włóknach grzybni. Całość grzybni stanowi zwartą masę, w obrębie której zachodzą zmiany polegające na kol- bowatym rozdęciu zakończeń włókien, procesie martwiczym w centrum grzybni oraz na rozpadaniu się jej nitek.

Ostatecznym wynikiem szkodliwego działania promienicy na schorzałą tkankę jest powstanie przewlekłego ropienia. Wokół ropni stwierdza się bujanie łączno- tkankowe i tworzenie się ziarniny.

Każda z kol...