Sam jadłowstręt

Sam jadłowstręt i znaczny niedobór wagi nie zezwalają jeszcze na rozpoznanie choroby Glińskiego-Simmondsa, u dziewcząt bowiem w okresie pokwitania widuje się częściej jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa). Skutkiem ujemnych bodźców psychicznych dochodzi do całkowitej utraty łaknienia z następowym skrajnym wychudzeniem.

W tych przypadkach nie stwierdza się żadnych pierwotnych organicznych uszkodzeń układu przysadkowo-podwzgórzowego, występująca w cięższych przypadkach niedomoga układu wewnątrzwydzielniczego jest prawdopodobnie spowodowana głodzeniem. Cierpiące na jadłowstręt psychiczny wykazują zwykle wzmożoną pobudliwość nerwową i niepokój. Popęd płciowy, w odróżnieniu od choroby Simmondsa, nie ginie, nie zawsze dochodzi do ustania miesiączkowania, owłosienie płciowe ulega tylko częściowemu zanikowi.

Rokowanie w chorobie Glińskiego-Simmondsa jest niepomyślne, gdy tymczasem w jadłowstręcie psychicznym skojarzenie psychoterapii z intensywnym odżywianiem daje zwykle dobry wynik.

Leczenie. Przy niedomodze przedniego płata przysadki mózgowej zaleca się przetwory całkowite przysadki, jak Praephyson, Preloban. Dla usunięcia objawów niedomogi nadnerczy stosuje się doustnie małe dawki (12,5—25 mg) kortyzonu lub hydrokortyzonu łącznie z okresowym podawaniem ACTH dla zopobieżenia zanikowi nadnerczy. Zaleca się dietę bogatosodową, niekiedy dodatkowo dezoksykortykosteron. Podaje się także androgeny (estrogeny) oraz gonadotropiny. Często wskazane są małe dawki tarczycy. Uzyskiwano dobre rezultaty stosując prze-szczepy przysadki (cielęcej — lub lepiej ludzkiej). W niektórych przypadkach możemy zastosować leczenie przyczynowe, jak radioterapię, względnie leczenie chirurgiczne nowotworów, kurację swoistą w kile.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>