Wyniki operacyjnego leczenia zwichniętego stawu

Wyniki operacyjnego leczenia zwichniętego stawu biodrowego zależą głównie od okresu interwencji. Rozpoczęcie leczenia w 3-6 roku życia rokuje dobrze. Im później rozpoczyna się leczenie, tym mniejszy jest odsetek dobrych wyników. Do powikłań należy jałowa martwica części lub całej głowy kości udowej. (Głowa kości udowej z chwilą uformowania się jądra kostnego – 4-6 miesiąc – jest ukrwio- na tylko przez jeden układ naczyniowy. Uszkodzenie tych naczyń lub zaburzenia krążenia w następstwie nadmiernego i niesymetrycznego ucisku stają się przyczyną mniej lub bardziej rozległej martwicy). W obrazie klinicznym objawia się to ograniczeniem ruchów, bolesnością i tworzeniem się przykurczów. Przy niewłaściwym postępowaniu zmiany te mogą doprowadzić do zniekształcenia głowy, trwałego ograniczenia ruchów, a nawet zesztywnienia stawów w nieprawidłowym ustawieniu. Podobne następstwa może mieć zakażenie rany operacyjnej. Bardzo istotną rolę w uzyskaniu korzystnych wyników leczenia ocfgrywa długotrwałe i właściwe leczenie usprawniające.

Wrodzony staw rzekomy goleni (pseudoarthrosis cruris congenita). Zniekształcenie to może wytwarzać się wskutek wrodzonej małowartościowości tkanki kostnej w obwodowej Ł/3 goleni na tle nerwiakowłóknialcowatości.

Dziecko przychodzi na świat albo z już istniejącym stawem rzekomym goleni, albo ze zniekształceniem polegającym na kątowym wygięciu goleni do przodu (tibia anteflexa congenita), które w miarę działania napiętych mięśni lub urazu może przechodzić w staw rzekomy. Goleń jest skrócona. W obrazie rentgenowskim stwierdza się sklerotyzację i zwężenie kości oraz staw rzekomy. Odłamy ustawione są kątowo. Leczenie ze względu na dużą skłonność do nawrotów jest trudne. Polega ono na wycięciu tkanek bliznowatych i zastosowaniu podwójnego przeszczepu własnej kości zbitej i gąbczastej lub przeszczepu strzałki uszypułowanego na mięśniach. Wyniki leczenia zależą od dokładności zespolenia i długotrwałego (4 do 6 miesięcy) unieruchomienia.

Stopa końsko-szpotawa wrodzona (pes equinovarus congenitus). Jest to wada roz-wojowa powstająca w wyniku zaburzeń równowagi mięśniowej, rzadziej z innych przyczyn, charakteryzująca się ustawieniem stopy w zgięciu (komponent końskości), odwróceniu i przy wiedzeniu.

Przyczyną powstawania stopy końsko-szpotawej mogą być zmiany mielodys- plastyczńe i asymetryczne zmiany artrogrypotyczne. Stopa końsko-szpotawa może rozwijać się na skutek wrodzonych ubytków mięśniowych, zbliznowaceń płodowych oraz w następstwie nierównowagi mięśniowej w niedowładach wiotkich i spastycz- nych, a także w przypadkach rozwojowych zmian kości stępu. Zniekształcenia \ stopy powstałe w wyniku jej niewłaściwego ułożenia w łonie matki nie mają skłon- ! ności do progresji i łatwo poddają się leczeniu.

Osłabienie mięśni prostowników, odwodzących i nawracających stopę (grupa nerwu strzałkowego wspólnego) powoduje przewagę zginaczy, mięśni odwracają-

W artrogrypozie stopa lcońsko-szpotawa może rozwinąć się na podłożu podobnych zmian lub na tle procesu bliznowacenia obejmującego zginacze goleni i mięśnie supinujące. Zginacze i mięśnie nawracające stopę są grupą filogentycznie przeważającą i stosunkowo niewielkie różnice napięcia mięśniowego mogą wywoływać znie-kształcenia.