Doświadczenia grupy Vapaatalo

W 1980 r. grupa Dollery’ego z Londynu [1050] wykazała, że istotnie indometacyna osłabia hipotensyjne działanie propranololu u ludzi, a co więcej – hamuje nasilone przez propranolol wydalanie metabolitów prostaglandyn oznaczonych w dobowej ilości moczu. Badanie zawartości tych metabolitów wykonano metodą spektrometrii masowej, co podnosi wiarygodność uzyskanych wyników. Autorzy [1050] konkludują, iż produkty cyklooksygenacji kwasu arachidonowego (prostaglandyny lub prostacy- kliny) w istotny sposób przyczyniają się do działania hipotensyjnego długotrwale podawanego propranololu.

Z kolei fińska grupa Vapaatalo [793] podając przez 6 tygodni atenoloł (wybiórczy lek (ij-adrenolityczny) nie stwierdziła zmian w zawartości prostaglandyny F2 (PGFJ) oznaczonej w dobowej ilości moczu. PGFa oznaczano metodą radioimmunologiczną. Trzeba wyjaśnić, że oznaczenie PGF2 (jak również innych prostaglandyn) w moczu odzwierciedla nie ich stężenia we krwi, lecz wytwarzanie ich przez nerkę. O stężeniu prostaglandyn we krwi można sądzić tylko na podstawie zawartości ich metabolitów w moczu.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>