Powszechne ich zastosowanie zarówno w praktyce szpitalnej, jak w lecznictwie zorganizowanym wysunęło je dziś na pierwszy plan także i w dziedzinie zwalczania zakażeń i zapaleń narządów rodnych.
Leczenie zapaleń przydatków ma kierunek wybitnie zachowawczy. W razie wytworzenia się ropnia w jajowodzie lub poza nim może jednak okazać się konieczne nacięcie tylnego sklepienia pochwy i usunięcie nagromadzonej ropy. Usuwanie schorzałych przydatków drogą zabiegu operacyjnego zdarza się dziś tylko wyjątkowo i powinno wchodzić w grę tylko wówczas, gdy zawiodły wszelkie metody leczenia zachowawczego, a stan chorej nie tylko nie uległ polepszeniu, ale przyprawia ją nadal o poważne dolegliwości. Wykonanie operacji doszczętnej, polegającej na usuwaniu chorych przydatków, nie zabezpiecza bowiem przed nawrotem zapaleń w miednicy małej, czasem wywołuje przykre następstwa po sączkowaniu i bezwzględnie kaleczy kobietę (wytrzebienie). Ż drugiej strony duży odsetek chorych odczuwających przykre objawy z czasem odzyskuje zdrowie, a w każdym razie nie doznaje poważniejszych cierpień.
Samoistne zapalenia jajowodu zdarzają się rzadko, jakkolwiek należy przyjąć, że znaczna część tzw. zapaleń przydatków ogranicza się z początku tylko do jajowodów, skąd rozprzestrzenia się dopiero na jajniki. Samoistne zapalenia jajnika występują jeszcze rzadziej. Pewną rolę odgrywa tu przeniesienie się procesu zapalnego z chorego wyrostka robaczkowego. Ropnie jajnika, wytwarzające się w przebiegu procesu zapalnego w tym narządzie, mogą zajmować pęcherzyki Graafa, ciałko żółte lub tkankę łączną. W najcięższych przypadkach może nawet dojść do martwicy jajnika, co spotyka się zazwyczaj w przebiegu posocznicy jako jeden z objawów zakażenia ogólnego.
Leave a reply