Odnosi się to przede wszystkim do przypadków tyłozgięcia macicy poporodowego. Odprowadzenie powiększonego i cięższego w tym okresie trzonu jej do normalnego położenia i podtrzymywanie go za pomocą krążka przez 2-3 miesiące może doprowadzić do trwałego wyleczenia, a więzadła, połączenia łącznotkankowe i mięśnie, osłabione i rozluźnione podczas porodu, wzmacniają się i krzepną.
Często chodzi także o stwierdzenie, czy pewne objawy, na które skarży się kobieta z tyłozgięciem macicy, są rzeczywiście następstwem tego przemieszczenia, czy’ też nie mają z nim żadnego związku. Odprowadzenie macicy i założenie krążka na okres próbny oraz późniejsza obserwacja rozstrzygają wątpliwości w drodze doświadczenia.
Jeśli z jakichkolwiek powodów zadecydujemy o leczeniu tyłozgięcia macicy drogą ortopedyczną, musimy pouczyć pacjentkę o konieczności kontrolowania krążka w.pochwie w pewrych odstępach czasu. Co więcej, należy ją ostrzec, że założony przyrząd może okazać się nieodpowiedni. Wypadanie krążka z powodu zbyt szerokiej szczeliny między mięśniami dźwigaczami odbytu stanowi wskazanie do operacji, gdyż pozbawia kobietę możności stosowania środków tymczasowych.
U kobiet cierpiących na zaparcie stolca konieczne jest przed przystąpieniem do leczenia ortopedycznego opróżnienie kiszki grubej. O opróżnieniu pęcherza moczowego wspomniano już poprzednio.
Jeśli próby odprowadzenia tylozgiętej macicy sprawiają ból z powodu jej wielkiej tkliwości, należy zalecić pacjentce kilkodniowe leżenie oraz przepłukiwania pochwy ciepłą wodą 2-3 razy dziennie lub zakładać jej codziennie przez kilka dni tampony z gliceryną. Chora powinna być trzymana na lekkiej diecie.
Odprowadzenie macicy w uśpieniu nie wyłącza konieczności poprzednio opisanego przygotowania, gdyż w przeciwnym razie krążek będzie powodował dolegliwości, jeśli tyłozgięciu macicy towarzyszy jakikolwiek stan podrażnienia (nadmiernej tkliwości) w obrębie miednicy małej.
Leave a reply