Dla oceny społecznej treści przestępstwa kazirodztwa najbardziej istotne jest rozpoznanie jego obrazu fenomenologicznego i strukturalnego. W tym celu niezbędne są badania szczegółowe nad zjawiskiem. Badania takie prowadziła u nas A. Pilinow (pełne materiały na ten temat są zawarte w jej nie opublikowanej pracy doktorskiej) przytacza ona szereg danych polskich i amerykańskich.
Dane te ilustrują strukturę kazirodztwa, dzieląc je na stosunki między krewnymi w linii prostej i bocznej. Ten podział najdobitniej obrazuje istotę zjawiska. Okazuje się, że zarówno w Polsce, jak i w USA 74°/o przestępstw dotyczy stosunków między ojcem a córką, stosunki między bratem a siostrą stanowią 18/o (w Polsce) lub 19#/o (w USA), na dalszym miejscu są stosunki: matka i syn (w Polsce – 7% przestępstw, w USA – tylko l°/o). Podobne proporcje ustalił H. v. Hentig (1962). Jego zdaniem, stosunki seksualne między krewnymi w linii bocznej nie przekraczają 10 – 15°/o ogółu wypadków kazirodztwa. Najbardziej wymowny jest tu fakt, że ok. 3/< wypadków kazirodztwa dotyczy wzajemnych stosunków między ojcem a córką (tego typu stosunki są opisywane w dziełach literatury pięknej).
Otóż ze stanowiska prawnego i kryminologicznego wolno przypuszczać, że często takie obcowanie płciowe jest wymuszone .gwałtem, stosunkiem zależności lub jest przejawem pedofilii, czyli stanowi już inne groźniejsze przestępstwo. Specjalny zakaz kazirodztwa już z punktu widzenia prawniczego może tedy być zupełnie zbędny, sprawca poniesie bowiem karę z innego przepisu. Jeżeli natomiast chodzi o seksualne stosunki między bratem a siostrą (zwłaszcza w wieku dzieciństwa lub wczesnej młodości), to karalność takich wypadków staje pod znakiem zapytania. Zresztą są one rzadko ujawniane.
Leave a reply