Większe znaczenie praktyczne ma substytucyjna hormonoterapia. Najlepszy wynik widzieliśmy stosując wolno wchłaniające się preparaty pitresyny: Pitressin tannate jedna ampułka a 5 jedn. domięśniowo co 48—96 godz. Wodny roztwór pitresyny trzeba podawać w ilości 1-0—2-0 jedn. w 3—4 wstrzyknięciach na dobę. Tego rodzaju leczenie jest bardzo uciążliwe, często ponadto występują po podaniu tego preparatu objawy uboczne, jak wymioty, bicie serca, a nawet zapaść krążeniowa. W praktyce dość często zaleca się insuflacje donosowe tabaczki z sproszkowanym hormonem (np. Physormon 3—6 razy dziennie). Spostrzegano dobre rezultaty po przeszczepach przysadkowych (ustępowanie objawów na kilka miesięcy).
Szereg leków uspokajających, a zwłaszcza chloropromazyna (largactil), wzmaga zawartość neurosekretu w jądrach podwzgórzowych podawanie ich chorym na moczówkę zmniejsza ilość wydalanego moczu. Skutecznych metod leczenia moczówki prostej nefrogennej nie znamy.
Leave a reply