Trudności i zaburzenia inicjacji seksualnej młodzieży

Oprócz tych badań, które omawiano wyżej, a które prowadzi się metodami właściwymi naukom społecznym, konieczne są badania czysto seksuologiczne nad objawami zaburzeń i zakłóceń psychologicznych i seksuologicznych startu seksualnego młodzieży. Mamy w tej dziedzinie cenne prace nad homoseksualizmem: Bilikiewicza (1966), Gizy, Morasiewicza (1965), Imielińskiego (1966) prace Bilikiewicza (1965), Wisłockiej (1963), Imielińskiego (1963), Jaczewskiego (1970) i innych badaczy nad próbie- mami heteroseksualnych kobiet i mężczyzn, brak jednak ciągle szerszych opracowań statystycznych i analiz socjomedycznych. A to utrudnia takie konstruowanie programu wychowania seksualnego, aby mieć pewność, że daje się wszystkie niezbędne informacje, które mogłyby spełnić funkcję profilaktyczną wobec zaburzeń i trudności seksuologicznych. Badania własne autora (1966), obejmujące 382 mężczyzn i 202 kobiety, szukających u niego porady, wykazały, iż spośród nich 231 mężczyzn odczuwało głównie trudności ze względu na psychoseksualnie uwarunkowane zakłócenia potencji lub anomalie anatomiczno-fijzologiczne, podczas gdy 125 kobiet miało komplikacje uczuciowe i wątpliwości etyczne, które zakłócały pomyślny start seksualny. Jednak i w tym wypadku indywidualność i specjalność autora mogła wywierać wpływ deformujący na charakter problematyki, z jaką ludzie zwracali się do niego po poradę. Znacznie prawdziwszy byłby obraz uzyskany w wyniku analizy statystycznej danych pochodzących z klinik i poradni psychiatrycznych.

Poważną trudność, jak dotąd, w szerszym rozwoju badań sprawia brak większej liczby ośrodków naukowych wyspecjalizowanych w badaniach tej właśnie dziedziny życia. Istniejące zaś ośrodki społeczne (jak Towarzystwo Planowania Rodziny) nie mają odpowiednich możliwości kadrowych ani funduszowych, aby wypełnić tę lukę. Wiodącą rolę w tym zakresie spełnia istniejący od kilku lat w Krakowie Zakład Seksuologii Akademii Medycznej, kierowany przez K. Imielińskiego, Korzysta on ze wsparcia i pomocy przedstawicieli innych dyscyplin naukowych (socjologia, etyka, pedagogika i psychologia) adaptacja i zastosowanie do wychowania seksualnego opracowanych przez ten zakład (oraz w przyszłości przez inne zakłady) wyników badań reprezentatywnych są już zadaniem pedagogiki.