W rzeczywistości możliwe do przyjęcia, dodatnie działanie biernych ruchów kręgosłupa i miednicy w przypadkach uszkodzeń krążka międzykręgowego daje się zupełnie prosto wytłumaczyć. Skutki tych ćwiczeń mogą być rzeczywiście dodatnie,
Na przykład we wczesnych okresach zwyrodnienia jądra miażdżystego (okres I choroby) jedynym rzeczywistym następstwem niefachowych ćwiczeń i rękoczynów może być rozerwanie tylnej części osłabionego już pierścienia włóknistego oraz umożliwienie przemieszczenia fragmentów jądra miażdżystego do kanału rdzeniowego. Ruchem, który może doprowadzić do takiego uszkodzenia, jest np. zginanie tułowia (kręgosłupa w odcinku lędźwiowym) do przodu – rozciągające tylną część pierścienia włóknistego oraz więzadło podłużne tylne. W okresie tym rękoczyny kręgarskie nie są w stanie przynieść jakiegokolwiek pożytku, mogą zaś wyrządzić trwałą krzywdę przez uszkodzenie już zmienionego chorobowo krążka międzykręgowego, w wyniku czego tępe pobolewania w okolicy krzyża mogą nagle przejść w postać ostrych bólów krzyża, nierzadko połączonych z nerwobólem kulszowym.
Leave a reply