Leczenie rzeżączki u dziewczynek, która, jak wspomniano, ogranicza się do zajęcia przez proces zapalny sromu, pochwy i ewentualnie cewki moczowej, polega : i) na przemywaniu sromu roztworami środków bakteriobójczych (nadmanganianem potasu i 14000 -1000 itd.), 2) na przemywaniu pochwy, podobnymi środkami odkażającymi za pomocą kanki lub cienkiego cewnika gumowego oraz wstrzykiwaniami do światła jej roztworów soli srebrowych (0,25-1 % azotanu srebra, prorgolu, nowarganu, targesiny w stężeniu od 1-5% itp., 3) na ostrożnym leczeniu cewki moczowej w sposób podobny jak u osób dorosłych.
Już w ostatnich latach przed wojną w leczeniu rzeżączki nastąpił poważny zwrot dzięki wprowadzeniu przetworów sulfanilamidowych, stosowanych przeważnie doustnie. Zmiana sposobu zwalczania zakażenia stanowiła już sama przez się niewątpliwą zdobycz, gdyż umożliwiała rozpoczęcie terapii w każdej chwili. Uzyskiwano przez to wybitne skrócenie czasu leczenia rozpoczynanego dotąd miejscowo dopiero po cofnięciu się objawów ostrych oraz ograniczono ilość powikłań i następowej niepłodności. Sam sposób leczenia był prosty i niekłopotliwy.
Okazało się jednak, że w pewnym odsetku przypadków sprawa ograniczała się do pozornego wyleczenia, które było następstwem jedynie czasowego osłabienia dwoinek rzeżączki pod wpływem sulfanilamidów, niedostatecznie nasycających tkanki co więcej, pewne szczepy gonokoków były odporne na tego rodzaju chemoterapię (10%)..
Te niekorzystne wyniki – jakkolwiek dotyczyły tylko małego względnie odsetka przypadków – sprawiły, że: 1) przetwory sulfanilamidowe zaczęto stopniowo ulepszać i że 2) w praktyce zmieniano jeden lek na drugi, podając kilka rodzajów sulfar ilamidów.
Mimo jednak ujednostajnienia z biegiem czasu wyników leczenia odnośnie do dawkowania – po wprowadzeniu nowych połączeń sulfanilamidowych – okazało się koniecznością w przypadkach opornych na leczenie stosować także terapię miejscową. W przypadkach takich obie metody, tj. chemoterapeutyczna i miejscowa, dawały i dają dobre wyniki, uzupełniając się wzajemnie (Walter).
Leave a reply