Nagłe zatrzymanie się miesiączki część 2

I w tych przypadkach chodzi o dawki estronu od 250000 jedn. m. do 400000 jedn. m. lub 25-40 mg estradiolu, które trzeba powtórzyć po pewnym czasie, jeśli nie ma trwałego polepszenia. Niektórzy badacze zalecają leczenie polegające na podawaniu przez krótki okres czasu dawek estradiolu po 5 mg w odstępach od 3 do 4 dni.

Doświadczenie jednak uczy, że leczenie ciężkich przypadków pierwotnego braku miesiączki nie zawsze doprowadza do trwałych wyników i często osiąga się tylko jednorazowe krwawienie miesięczne, a więc i jednorazowy cykl. Odnosi się to do przypadków, w których gruczoły płciowe są w ogóle malowartościowe. Nie pozostaje nic innego, jak traktować je tak jak się traktuje wady rozwojowe, których nie podobna poprawić leczeniem objawowym.

W lżejszych przypadkach pierwotnej niedomogi hormonalnej jajników brak miesiączki nie jest objawem stałym. Przypadki te cechuje rzadkie występowanie miesiączki, która zaczyna się w odpowiednim wieku. Rokowanie w tych przypadkach jest znacznie korzystniejsze. Jeśli z biegiem lat odstępy między miesiączkami zmniejszają się, można mieć nadzieję, iż z czasem cykl miesięczny będzie przebiegać prawidłowo. Zajście w ciążę jest u tej kategorii pacjentek możliwe, zanim jeszcze zaczną miesiączkować w odstępach regularnych. Po porodzie czynność dokrewna ich gruczołów płciowych jest już zwykle prawidłowa.

Zdarzyć się jednak może, że odstępy między rzadko występującymi miesiączkami jeszcze się zwiększają. W takich przypadkach należy rozpocząć leczenie dawkami hormonów rujopędnych. Niektórzy zalecają rozpocząć leczenie od dawek 20-30 mg estradiolu stosowanych przez kilka dni, najlepiej w krótkim czasie po ukończeniu miesiączki. Jeśli zatrzymanie miesiączek trwa dłużej, nie należy czekać na wystąpienie ewentualnego krwawienia miesięcznego. Dawki ciał rujopędnych (około 30 mg estradiolu) powinny okazać się wystarczające. Leczenie należy powtórzyć po kilku miesiącach podając znowu ogólną dawkę 30 mg estradiolu w ciągu kilku dni.