Leki przeciwpadaczkowe wywołują w 5-8% przypadków rozrostowe zapalenie dziąseł. Wystąpieniu tego działania niepożądanego sprzyja zły stan higieniczny jamy ustnej [4, 10, 17], Prowadzenie leczenia skojarzonego (prymidon, metylofenobarbital, fenobarbital), pozwalającego na zmniejszenie dawki fenytoiny, oraz dbałość o stan higieniczny jamy ustnej i miejscowe leczenie fizykoterapeutyczne pozwalają na bardzo znaczne zmniejszenie, a nawet zapobieżenie wystąpieniu rozrostowego zapalenia dziąseł (ryc. 30.7).
Fenazon wywołuje niekiedy uszkodzenia błony śluzowej warg z równoczesnymi zmianami na skórze. Choroba rozpoczyna się od pieczenia i obrzęku warg, następnie na błonie śluzowej mogą pojawiać się plamy rumieniowe i pęcherze, które przechodzą w nadżerki.
Stwierdzano zmiany na podniebieniu i błonie śluzowej policzków, przypominające kiłowe plamy mleczne, podczas gdy na skórze wystąpiły wykwity pęcherzowe.
Ostre zapalenie jamy ustnej obserwowano po chloropromazynie podawanej doustnie w tabletkach lub pozajelitowo. Oprócz zapalenia spojówek występowała suchość i zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, dziąseł i języka. Zmiany pojawiały się w 2 – 3 dni po podaniu i ustępowały w kilka dni po odstawieniu leku.
Leave a reply