Tężyczka jest wyrazem wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśnio- wej spowodowanej zmianą składu chemicznego płynów ustrojowych. Wapń, magnez, kwaśne środowisko obniżają pobudliwość nerwowo- -mięśniową, potas i alkalizacja wzmagają ją.
Tężyczka może powstać przy braku jakichkolwiek zaburzeń przytarczyc (np. tężyczka z alkalozy: przy spożywaniu nadmiaru substancji zasadowych, spowodowana uporczywymi wymiotami, hiperwentylacją). Poziomy wapnia i fosforu w surowicy są wówczas prawidłowe.
Rzekoma niedoczynność przytarczyczek (pseudo-hypopaiathyieoidis- mus) cechuje się brakiem reakcji kanalików nerkowych na działanie prawidłowo wydzielanego parathormonu. Jest to zespół wrodzony, często rodzinny. Cechuje go niedorozwój umysłowy ze zmianami kostnymi (skrócenie kości śródręcza i śródstopia) i zwapnieniami w obrębie tkanek miękkich, typowymi okresowymi napadami tężyczki. Zmiany biochemiczne odpowiadają spotykanym w istotnej niedoczynności przytarczyc.
W różnicowaniu posługujemy się testem Ellsvorth-Howarda, po podaniu parathormonu brak hiperfosfaturii z obniżeniem poziomu fosforu w surowicy.
Leave a reply