Działanie niepożądane ieków hipotensyjnych może wynikać z określonych właściwości farmakologicznych, których nie sposób uniknąć pomimo prawidłowego prowadzenia leczenia, Może być ono także spowodowane niecelową bądź źle dobraną terapią, W celu zastosowania właściwego leczenia, a jednocześnie uniknięcia części objawów niepożądanych, konieczna jest znajomość mechanizmów regulujących ciśnienie tętnicze oraz ogólnych zasad leczenia nadciśnienia.
W patogenezie nadciśnienia tętniczego istotną rolę odgrywają zaburzenia hemodynamiki krążenia. Utrzymujące się przez dłuższy czas wysokie obciążenie następcze, zwłaszcza u osób po 50 r.ż., stwarza ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak niestabilna dusznica bolesna, ostry zawał seTca, ostra niewydolność krążenia. Dlatego też leczenie u osób starszych i z wywiadem wskazującym na niewydolność serca powinno być prowadzone ostrożnie, z troską o układ krążenia. Zbyt gwałtowny spadek ciśnienia i oporu obwodowego mogą drastycznie zmniejszyć przepływ wieńcowy [13, 14],
Te same wskazania dotyczą chorych, u których nagły wzrost ciśnienia (przełom nadciśnieiuowy) wymaga szybkiego obniżenia jego wartości ze względu na groźbę wystąpienia poważnych powikłań. W tych przypadkach stosuje się najczęściej leki szybko i znacznie obniżające ciśnienie, takie jak trimetafan (Arfonad), diazoksyd (Hyperstat), nitroprusydek sodowy (Nipride). Jeśli serce jest wydolne, można zastosować Hyperstat. Lek podaje się bezpośrednio dożylnie w ciągu kilku do kilkunastu sekund. Celowe jest jednoczesne podawanie leków blokujących receptory p-adre- nergiczne w celu zrównoważenia odruchowego częstoskurczu, a także leków moczopędnych (sodopędnych) w celu zapobieżenia hiperwolemii wywołanej spadkiem ciśnienia.
Leave a reply