Podczas stosowania leków immunosupresyjnych obserwuje się zmniejszanie odporności nie tylko wobec drobnoustrojów zewnątrzpochodnych, ale również wobec drobnoustrojów wewnątrzustrojowych. Stwarza to niebezpieczeństwo uaktywnienia lub rozsiania zakażenia gruźliczego [5]. Występuje ponadto zachwianie równowagi biologicznej między makro- organizmem a drobnoustrojami w nim żyjącymi, będącymi komensalami lub pasożytami o małej szkodliwości. Dotyczy to zarówno bakterii (np, żyjących w przewodzie pokarmowym, drogach oddechowych), jak również niektórych rodzajów grzybów, często obecnych w jamie ustnej [3], Obserwowana jest także większa skłonność do zakażeń pasożytniczych.
Na podkreślenie zasługuje fakt, że przebieg wymienionych zakażeń jest zmieniony, nietypowy. Organizm chorego, znajdujący się w stanie zahamowania reakcji odpornościowych, nie wytwarza prawidłowo ogniska zapalnego i nie lokalizuje zakażenia. Początkowy przebieg zakażenia może być nietypowy na skutek braku silnego bólu, podwyższonej temperatury ciała, leukocytozy, a więc tych objawów, które stanowią podstawę rozpoznania. Niezbędna jest więc staranna obserwacja chorych i zajęcie odpowiedniego stanowiska przy pojawieniu się nawet bardzo słabych objawów, np. nawet przy niewielkim zwiększeniu leukocytozy [3],
Przy podawaniu omawianych leków niebezpieczny jest np. utajony początkowo przebieg ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Dalszy przebieg omawianych powikłań bywa ciężki, często gwałtowny, wykazuje tendencję do uogólniania i przewlekania przy jednoczesnej oporności na leczenie.
Leave a reply