Postawa dzieci stale się zmienia w zależności od działania wyżej wspomnianych czynników. Najwyraźniejsze odchylenia widoczne są w pierwszym okresie lat szkolnych i początkach okresu pokwitania, w których krzywizny fizjologiczne mogą być nasilone. Przy końcu okresu pokwitania sylwetka tułowia ostatecznie się ustala i zmienia się znowu w okresie słabnięcia mięśni u osób starych.
Profilaktyka wad postawy u dzieci polega na zapewnieniu im poprawnego odżywiania, higienicznych warunków nauki i odpoczynku, wystarczającego czasu i miejsca na zabawy i ćwiczenia ruchowe, ochrony przed chorobami i sytuacjami mogącymi wywołać osłabienie napięcia mięśni (niedrożność nosa, awitaminozy, robaczyce, -długotrwałe siedzenie przy odrabianiu lekcji itp.).
Stwierdzenie odchyleń w budowie i ustawieniu kończyn dolnych (stopy płasko- -koślawe, kolana koślawe, szpotawe) lub w obrębie tułowia (plecy okrągłe, płaskie, zwiększenie lordozy, kifozy piersiowej, obniżenie barków, odstawanie łopatek, nadmierne wystawanie brzucha, zapadnięcie klatki piersiowej itp.) wymaga (analiza wywiadów i badania klinicznego) określania przyczyny wytworzenia się odchyleń. W okresie wzrostu i rozwoju dzięki podatności tkanek kostnych i ruchomości stawów można z łatwością poprawić odchylenia zarówno tułowia, jak i kończyn dolnych.
Warunkiem powodzenia jest: 1) usunięcie przyczyny odkształcenia, 2) przywrócenie poprawnych stosunków biomechanicznych, 3) wzmocnienie grup mięśniowych korygujących odkształcenie.
Działanie lecznicze i profilaktyczne powinno być: 1) całodobowe, 2) obejmować wszystkie sytuacje mogące wpływać szkodliwie na rozwój, i 3) trwać wystarczająco długo, aby utrwalić uzyskaną poprawę.
Pojawienie się wady postawy w jednym odcinku ciała może pociągać za sobą wytworzenie się odkształceń w innych, czynnościowo i anatomicznie związanych odcinkach ciała. Dlatego należy możliwie wcześnie i konsekwentnie przeprowadzić wyrównanie odkształceń i prawidłowo ustawić przebieg linii nacisku w obrębie kończyn dolnych, wpływać na poprawę ustawienia krzywizn kręgosłupa i wzmacniać napięcie i siłę mięśni całego narządu ruchu, szczególnie w odcinkach odpowiedzialnych za zniekształcenia.
Do wad rozwijających się na tle obciążeń statycznych zaliczyć trzeba: 1) stopy płasko-koślawe, 2) stopy poprzecznie płaskie i związane z tym paluchy koślawe i palce młotowate, 3) kolana koślawe i szpotawe, 4) skrzywienia kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej (hiperłordoza, hiperkifoza) i w płaszczyźnie czołowej (boczne skrzywienie kręgosłupa).
W tej grupie chorobowej nie ujęte są zniekształcenia, które rozwijają się na innym tle, lecz czynnik statyczny odgrywa rolę w patogenezie choroby.
Leave a reply