Program opracowany przez P. Mandića

Ten tryb wyprowadzenia norm moralnych z doktryny filozoficznej wcześniej przyjętej nie odbiega w swej istocie od analiz etycznych i propozycji moralnych czynionych wychowaniu seksualnemu przez rzeczników religii. Oni także oceniają fakty i zjawiska seksualne z punktu widzenia wcześniej przyjętej filozofii i etyki (katolicyzmu) i starają się, aby normy przez nich formułowane nie były z tą doktryną sprzeczne. Obiektywizm każe przyznać, że i tutaj w praktyce jest możliwa ogromna różnorodność opinii i postaw (od najbardziej tradycyjnych do bardzo postępowych), choć oczywiście zawsze jest na nich wyraźne piętno doktryny, w której łonie i w imię której taki czy inny kształt etyki seksualnej się proponuje.

Uchylanie się od formułowania norm moralnych w ogóle, przekazanie ich innym działom wychowania, ograniczanie koncepcji wychowania seksualnego do działalności informacyjnej.

Przykładem tej postawy wychowawczej jest program opracowany przez P. Mandića (1968). Unika się przy tym wszystkich niedogodności i niebezpieczeństw związanych z ustalaniem norm moralnych, jednak po zbawia się wychowanie seksualnie niezbędnego narzędzia, jakim jest wyważona na wadze moralności wartość poszczególnych zachowań i zjawisk seksualnych, jak też wskazanie, które z nich mają być przez wychowanie stymulowane, a które hamowane i ograniczane.